We waren dit jaar met 5 GKV’ers op het Vlielandkamp van de NZKV. Voor sommigen de eerste keer, voor anderen een bijna jaarlijkse traditie. Bij deze delen we graag onze avonturen met jullie!
Anika
Voor mij was het de vierde keer dat ik met dit Vlielandkamp meeging. Op zaterdag begon het met het overvaren met de kajak van Harlingen naar Vlieland, waar we op camping Stortemelk verbleven. Op de parkeerplaats was het al een gezellig weerzien met oude bekenden en kennis gemaakt met anderen. De week vloog voorbij; we hadden een erg gezellige groep waarmee we veel hebben beleefd: we hebben een tocht gemaakt naar de Engelschhoek (een zandplaat dichtbij Terschelling), reddingsoefeningen met de KNRM gedaan, gezwommen in de branding tijdens harde wind, een dag later gedanst met de kajak in dezelfde branding, keerwaters gevaren en aan het eind van de week examen in Zeevaardigheid Extra (ZVE) gedaan. Maar ook: gezelligheid met zijn allen in de kantine, Zeezichtsoezen, Bolderhappen en Vlielandertjes consumeren. Op zaterdag ook weer met eigen kajak terug naar Harlingen gevaren; net als de heenweg heb ik de kans gehad een groep te leiden. Nu, anderhalve week later, schrijf ik dit op en denk ik met veel plezier terug; de Vlielandroes werkt nog na!
Jobien
Voor mij was het de derde keer, deze keer de overtocht met de veerboot, toch ook hier weer veel bekenden van eerdere jaren en een enkel nieuw gezicht. Het vaste ritueel van afladen vanuit de auto naar de kano. Zelf hoefde ik niet in de kano dus daar kon wat extra bagage. Er is bagagevervoer maar alles bij je hebben heeft ook voordelen. Deze keer de kajakkers nog in de haven van Harlingen toegezwaaid. Na de overtocht, de wandeling naar de camping, waar “ons veldje” gedeeltelijk bezet was met grote tenten. Lekker beschut daartussen een plekje voor de tent gezocht. De eerste dagen tochtjes gevaren, naar Terschelling waar ik onderweg nog samen met de zeehonden heb gezwommen en naar het Posthuiswad waar we uitleg kregen over de schietoefeningen van defensie (sommige kanoërs hebben onvermoede kwaliteiten) daarna een dag met te veel wind. Dus tijd voor tochtplanning, boot- en materiaalinspectie, altijd leerzaam wat anderen bij zich hebben. Tijdens het brandingvaren bleek de bothy erg aangenaam en gezellig. Wat daar werd gezegd, zal daar ook blijven. Daarna nog twee dagen gespeeld en geoefend op het water. En toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Het zand is inmiddels verwijderd maar nog steeds droom ik van zandbanken en zeehonden. Het was een zeer intense, mooie en gezellige week.
Wendy
Mijn plan was ervaringen opdoen, weten wat ik kan gaan oefenen, en genieten van zee en land. Dat is ruimschoots gelukt, en met een bijzonder leuke club mensen. Ik deed mee in de beginnersgroep, 8 goed samenwerkende kajakkers met heel verschillende ervaring. Instructeur was Luut, die ons met diepgang en passie wegwijs maakte in praktijk en theorie van het zeekajakken.
Er ging een wereld voor me open.
Wat ís er veel te leren over het ‘lezen van het water’! Goed kijken, maar ook: de theorie goed doorgronden, zodat je vóórdat je bij het water bent een voorstelling hebt gemaakt van wat je kunt verwachten. Dat je wéét hoe de stroom wanneer waar heen gaat met welke snelheid, en wat dat mogelijk gaat doen in combinatie met de wind. En: technisch efficiënt varen en ontspannen in je boot zitten loont echt enorm op zee…
We staken op verschillende manieren het stromende water in de (vaar-) geulen vlakbij het eiland over. In transito en op kompaskoers bijvoorbeeld. We voeren in een superklots met stroming van drie kanten plus wind. We deden de bongo-slide in een kleine branding, we sleepten elkaar op de Noordzee, we deden reddingsoefeningen op de Waddenzee… Waarbij de standaard van de meesten de hielhaak bleek te zijn, slechts een enkeling beheerste de x-redding… Communiceren leer je daar wel van! Voor veel dingen bestaan ook andere methodes dan we bij de GKV gewend zijn…
Met windkracht 5 konden we nog varen, bij 7 werd het een theoriedagje. Ik heb ook meegedaan aan eskimoteertraining in het zwembad. Op één avond na hadden we elke avond een programma, je vervelen is onmogelijk op het Vlielandkamp!
En het was ‘een genot voor het oog’! De rij kleurige kajaks op wieltjes achter hun eigenaars aan rollend door de duinen op weg naar zee… Zeehonden die naast je boot een kijkje komen nemen … De woeste wolkenlucht en de knalblauwe hemel …
De vaste wal was een week lang volstrekt uit m’n hoofd, het Vlielandkamp is inténs!
Arwin
Ook voor mij de vierde keer NZKV Vlielandweek. Twee keer in een ZV-groep, twee keer ZVE. Dit jaar een opvallend hecht en gezellig clubje van gedreven mensen. Ongeveer de helft had het voornemen examen te doen en de rest van de groep heeft daar supergoed bij geholpen. Gewillige slachtoffers die zich alle kanten tegen de wind in lieten dirigeren, nooit zeurden als ze even in de golven moesten springen om gered te worden of juist om een ander te redden. Ook situaties met ziekte, onwil, onderkoeling en materiaalpech werden enthousiast gespeeld om het ons even goed (maar niet te) moeilijk te maken. In een rondje om Richel werd het examen voor de vier kandidaten afgenomen, met bovengenoemde situaties en het nodige rol-en sculwerk in de golven om het nog even zwaar te maken. Dat gecombineerd met de acties in de branding van de eerdere dagen was gelukkig voldoende om de examinatoren te overtuigen dat we het juiste niveau hebben bereikt.
Een flink volle week waarin er gelukkig ook genoeg tijd overbleef voor ontspanning en genieten van eiland en weer.
Al met al heerlijk gevaren, weer veel geleerd en als bonus het ZVE-examen gehaald ook. Topweek.
Hedy
Gelukkig kreeg iedereen op de wachtlijst een plekje dus mocht ik ook mee, voor alweer jaar 6 op rij de NZKV Vlielandweek – het voelt al haast als thuiskomen. Het was ook deze keer weer heerlijk poedelen op zout water. Zondag hadden we de eerste vaardag van de ZVE-groep, met instructeurs Steven en Iede. Als tochtleider van het stuk naar Engelse Hoek heb ik voor het eerst ein-de-lijk écht mijn marifoon gebruikt om met de Brandaris te praten in plaats van met medevaarders. De rest van de week ook prachtige branding gezien (van alle kanten…), gevoeld en geproefd. Lekker fris uitgewaaid, gedold tijdens de reddingsoefeningen met de KNRM en het ZVE-examen van o.a. Anika en Arwin, voor de zoveelste keer geconcludeerd dat de befaamde Zeezichtsoes echt onmogelijk weg te werken is in je eentje, heel veel oude bekenden weer gezien en alvast mooie plannen gemaakt met veel golven en zout. Volgend jaar hopelijk weer! Wie gaat er mee? :)