Uit elkaar gewaaid – “Zwemmer”
Kajak3 bovenwinds
Kajak1
Kajak3 dicht bij het land voor ons
Kajak2
Kajak1 en ik 30-50 meter lager aan de wind dan Kajak3
Kajak3
Na korte tijd checkte ik waar Kajak2 en Kajak1 zich bevonden. Zij waren op grotere afstand van Strandeiland.
Kajak2 overlegt met Kajak1 (11.02 uur, +22 min)
Kajak1
Kajak2 voer links voor me en hield in voor overleg en ging aan mijn punt hangen terwijl Kajak3 dicht bij het land voor ons door peddelde. Omdat het al moeilijk was om naar het strand te varen riep ik Kajak2 om door te gaan.
Kajak2
Maximaal 5 minuten na het ronden van de eerste punt van het Strandeiland varen Kajak1 en ik 30-50 meter lager aan de wind dan Kajak3, maar nog wel op dezelfde hoogte. Ik klamp mij vast aan Kajak1 zijn voorpunt en vraag hem wat te doen. Hij zegt: “Doorpeddelen.”
Kajak1 peddelt door in noordelijke richting
Kajak1
Daarna lag ik blijkbaar voorop en lukte het me niet meer om mijn koers terug naar het land te corrigeren; de boot bleef parallel aan de golven liggen. Ik wist niet of dit kwam door de wind of door de golven.
Ik bleef verwoed rechts boogslagen maken om naar links af te buigen. Achteraf bezien, maakt ik daardoor alleen maar snelheid parallel langs de golven richting het noorden.
Ik had er toen ook nog niet aan gedacht om mijn scheg in te klappen. Misschien had de wind me dan geholpen om wel de kano tegen de wind in te kunnen draaien.
Ik had er ook niet aan gedacht om misschien achteruit boogslagen te maken, dan zou ik meer bij de groep zijn gebleven en achteraf bezien zou ik dan met de wind ook naar Almere zijn gevoerd i.p.v. langs Flevoland midden het Markermeer op.
Kajak2
Kajak1 vervolgt zijn koers.
Kajak3
Kajak1 zag ik in flink tempo bij ons wegvaren.
Kajak2 aarzelt
Kajak2
Ik aarzel. Ik wil weten of ik kan keren en hoe het voelt om met de kont in de wind te liggen. Kan ik bijvoorbeeld surfen als ik wil? Het voelt redelijk lastig en ik moet moeite doen om stabiel te blijven. Ik zie Kajak1 zich verder van ons verwijderen in Noordelijke richting. Ik heb de neiging om hem te volgen, ook al raken we dan uit koers, kunnen we niet het Strandeiland ronden en zullen we de vaargeul over moeten en ergens landen aan de Noordelijke zijde van het IJmeer.
Kajak3
Kajak2 zag ik aarzelen en lag meer op 1 plek.
Kajak3 aarzelt ook
Kajak2
Ik kijk links van mij naar Kajak3. Die lijkt ook te aarzelen. Hij is niet veel verder gevaren. Ik maak enkele manoeuvres op de plaats.
Kajak3
Mijn eerste gedachte was in eerste instantie om zo snel mogelijk op Strandeiland aan te koersen en uit te stappen maar het feit dat Kajak2 in de problemen leek zitten en Kajak1 al een stuk van ons verwijderd was deden me besluiten dat niet te doen. Overigens weet ik niet zeker of het me wel gelukt zou zijn om tegen de wind in te varen.
Daar besefte ik ook dat het niet goed ging. De groep was uit elkaar en er stond een aflandige wind die sterker was dan wij aan konden. Ik riep Kajak1 in de hoop ons te kunnen herorganiseren maar ik leek hem niet te bereiken. Het leek me waarschijnlijk dat hij ook in de problemen zat en niet anders kon.
Kajak3 slaat om (11.05 uur, +25min)
(Positie en afstand van Kajak1 t.o.v. Kajak2 op moment dat laatste Kajak3 in het water ziet liggen)
Kajak2
Als ik weer naar links kijk om te zien wat Kajak3 gaat doen, zie ik dat hij uit zijn boot ligt. Ik roep “zwemmer” naar Kajak1 (50-100m verder). Ik twijfel niet en weet wat er van mij verwacht wordt in deze omstandigheden. Ik moet zo snel mogelijk assistentie verlenen aan Kajak3 en hem in veiligheid brengen.
Kajak3
Op dat moment sloeg ik om en kwam uit mijn boot. Ik pakte mijn boot beet en probeerde met een re entry er weer in te komen. Dat lukte niet. Wat de oorzaak was van het omslaan kan ik niet met zekerheid zeggen maar het feit dat ik met de situatie bezig was heeft daar wel aan bijgedragen. Eigenlijk had ik mijn focus volledig nodig om op koers te blijven. In het water hing ik aan mijn boot. Ik wist dat ik door de wind richting Kajak2 zou drijven en hoopte op assistentie.
Kajak2 redt Kajak3 (11.06 uur)
Kajak2
Zodra Kajak3 in zijn boot zit beginnen we de kuip leeg te pompen. Kajak3 met zijn voetpomp, ik met mijn mobiele pomp. Daarna help ik Kajak3 met het vastmaken van zijn spatzeil. We controleren elkaars welzijn. Ik deel een handschoen, zetten capuchons recht. Kajak3 geeft aan dat hij niet heel koud is geworden. We concentreren ons nu op het vervolg en onze opties.
Kajak3
Kajak2 kwam echter naar mij toe varen en was in mijn beleving ook snel bij me. De redding verliep vlot en ik zat snel weer in mijn boot. Het koste iets meer tijd om mijn kuip te legen.
Kajak1 verdwijnt uit zicht
(Afstand en positie Kajak1 t.o.v. Kajak2 na redding Kajak3, 11.16 uur)
Kajak1
Ik hoorde nog 2 keer mijn naam roepen, maar durfde niet om te kijken en heb één keer help geroepen. Ik had het gevoel in de steek te worden gelaten en dacht dat het alleen mijn worsteling was om de boot richting het land te kunnen draaien. Ik dacht dat zij hadden besloten om om te draaien en mij riepen om terug te komen, terwijl me dat niet lukte.
Kajak2
Kajak1 blijkt bijna uit zicht op minstens 1.000-1.500m in noordelijke richting. We hebben geen middelen om met hem in contact te komen. We kunnen hem niet meer inhalen. Dezelfde koers varen betekent meer gevaar: meer wind, hogere golven en het kruisen van scheepvaart op de vaargeul. We besluiten dat ons vlotje de meeste veiligheid biedt en ons in staat stelt om hulp in te roepen.
Kajak3
Kajak1 bleek al ver weg. Kajak2 en ik overlegden wat te doen. Ik schatte de situatie dermate ernstig in dat ik alle mogelijke opties afvinkte en als niet verstandig beschouwde. We hadden kunnen proberen om Kajak1 in te halen maar dat leek me gezien de grote afstand niet haalbaar. Ook hadden we kunnen proberen Pampus te halen maar de wind stond daar niet helemaal gunstig voor. Het risico het niet te halen leek groot. We hadden ook kunnen proberen Strandeiland te bereiken maar ook dat leek geen optie.