Geleerde lessen
Kajak1
Gelukkig heeft de Damar geholpen en was de KNRM toen al onderweg.
Als de Damar niet was gestopt zou ik verder het IJmeer/Markemeer op zijn geblazen en weet ik niet of daar nog iemand was geweest om te helpen of de reddingsdiensten te waarschuwen. De golven zouden hoger zijn geworden en de wind nog harder.
Ik lag op koers richting de Markerwadden. Zo lang en midden op het Markermeer was het twijfelachtig of ik overeind had kunnen blijven. Als ik om was geslagen zou een ik met een re-entry misschien overeind zijn gekomen, maar met de kuip vol water en geen tijd om mijn spatzeil weer vast te maken zou ik snel weer om zijn gegaan. In het koude water zou het pas echt penibel zijn geworden.
Ik vroeg me al af of ik nog thuis zou komen.
Zonder de Damar en de KNRM was het antwoord mogelijk nee geweest.
Verdere aandachtspunten
- Wat mij betreft hadden we best veel en diverse noodsignalen bij ons. De bruikbaarheid/zekerheid was op dat moment wel problematisch....
- Over het gebruik van portofoons (zie Kajak2): Was wel mooi geweest, maar heb dit nog nooit zo op kano’s gezien. Soms communiceren (instructeurs) wel via marifoon, maar of dat nu gelukt zou zijn weet ik niet.
- Wat mij betreft had ik graag in mijn uppie een methode gehad om stabiel op de golven te kunnen blijven met mijn handen vrij zodat ik mijn PLB had kunnen gebruiken. Ik had graag vooraf geoefend om deze blindelings snel te kunnen bedienen, ook met handschoenen aan.
- We hadden een belangrijke extra reden gehad om niet het IJmeer op te gaan, namelijk dat het water koud was. Als ik voorbij de vaargeul was omgeslagen zou ik vooral in moeilijkheden zijn gekomen door de koude. Ik was wel gekleed op even in het koude water, maar niet voor langer en doordat ik alleen was en doordat het zo onstuimig was zou ik niet meer terug in de kano hebben kunnen komen. Vooral die combinatie maakte het voor mij potentieel levensbedreigend. Toen vorig jaar een kajakker om was geslagen bij Pampus was ook voor hem de onderkoeling levensbedreigend.
Kajak2
- We hadden met dit weer niet deze tocht moeten maken.
Alternatieven:- Binnendoor varen
- Downwind met auto's op locatie
- 2. We waren matig voorbereid
- Kajak3 1 vuurpijl
- Kajak2 vuurpijlen niet mee
- Marifoon kanaal: 16/10?
- Kajak1 baken en noodsignaal
- Kajak2 app KNRM was niet meer geïnstalleerd
- Kajak2 droge kleren thuis vergeten
- Kajak2 mob en horloge niet volledig opgeladen en geen powerbank
- We hadden geen plan afgesproken
- We misten communicatiemiddelen
- We hadden een ander plan kunnen maken op het moment dat we nog bij elkaar waren
- Toen ik bij Kajak1 op de punt leunde had ik duidelijker kunnen aangeven dat het lastig varenwas. Vanaf dat moment hadden we anders kunnen besluiten. Bijvoorbeeld hergroeperen met Kajak3 en nieuwe plannen maken. Bijvoorbeeld: als vlot keren en op de surf mee naar Pampus. Daar een boot terug charteren, of goed weer afwachten
- Grootste schrik was Kajak1 uit het oog te verliezen. Dit hadden we moeten voorkomen.
- Met communicatiemiddelen als portofoons hadden we plannen kunnen maken en op dehoogte blijven van elkaars positie en welzijn.
- Ik denk dat een belangrijk aandeel in de onzekerheid het verliezen van communicatie is. Alsje merkt dat je veel moeite moet doen om elkaar iets duidelijk te maken, gaat daar veel tijd,energie en focus naar toe. Dat maakt het anticiperen op weer en wind lastiger
- We waren slecht zichtbaar voor de KNRM. Door golven en regen.
- Het doorgeven van positie, situatie en omstandigheden aan Kustwacht kostte veel tijd.
Verdere aandachtspunten
- Neem altijd noodvuurpijl en flare mee. Houdt ze binnen handbereik!
- Neem altijd NaviSafe lamp mee. Maakt je zichtbaarder, ook als er geen mist is.
- Bekwaam je in het benoemen van positie en omstandigheden.
- Telefoon onder handbereik
- Wanten fijner dan handschoenen ivm bediening apparatuur
- Grijplijnen minder strak
Kajak3
Het grootste en belangrijkste uit dit verhaal is dat we nooit het IJmeer op hadden moeten gaan. We zijn min of meer zo ingestapt en gaan varen. We hadden moeten briefen en daarin de route en omstandigheden moeten bespreken. Waarschijnlijk waren we dan al snel tot de conclusie gekomen dat deze tocht zeer onverstandig was.
Ook bleek dat je niet blindelings op noodapparatuur kan vertrouwen. Gebruik kunnen maken van verschillende mogelijkheden heeft er voor gezorgd dat we uiteindelijk hulp konden inroepen.
Dat Kajak2 en ik een vlotje hebben gevormd vond ik een goede keuze. We lagen daardoor stabiel en is Kajak2 in staat geweest om telefonisch contact te zoeken.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik meer mijn rol bij moet houden. Hoewel ik kan rollen was ik uit mijn kajak voordat ik er over na kon denken. Deze reflex wordt denk ik mede veroorzaakt door de watertemperatuur en onverwachte situatie.
Verdere aandachtspunten
- Grijplijnen Kajak2 zitten te strak